Dışarda bir kar fırtınası
Deli deli esiyor
Gönlümde bir aşk yarası
Beni her gün öldürüyor
Düşmüşüm bir vefasıza
Gençlik elden gidiyor
Bu gece sabaha kadar uyumadım
Seni düşleyip hep seni aradım
Sevgi dolu şefkatinle
Beni sana bağladın
Neredesin sen büyük aşkım
Bir gün gelip sende yaşlanacaksın
Neler kaybettiğini maziye bakınca anlayacaksın
Hep bana bebeğim derdin hatırlarmısın
Sevgiyle yanaklarımı öper okşardın
Şimdi sevgine hasret bıraktın sevdiğim
Bir rüzgar gibi hayatıma girdin
Seviyorum seni taparcasına derdin
Beni prensesim diye severdin
Demet demet güller verirdin
Şimdi estiğin gibi çekip gittin
Verdiğin güllerinde kurudu
Bilemezsin oğlum yaşın birdi
Ayrılık ateşi zamansız vurdu
Bi çare gönül sizi arayıp durdu
Duydumki baban sizi yurt kapısına koydu
Oğlum istanbul büyük bir metropoldu
Bir sene aradım kaldığın yurdu
Mutsuzluğun üstüne yuva kurdular
Kafamı duvardan duvara vurdular
Dayanamadım çekip gittim
Bizi ayırdılar yavrum
Sizi koklamaya doyamazdım
Hey güzel istanbul
Taşın toprağın altın dediler
Her bir yandan göç ettiler
Yine sonunda cefa çektiler
Hey güzel istanbul.
Kelepçeler vurdular kollarıma
Taştan duvar ördüler yollarıma
Vefasız diye yazdılar bahtıma
Neden kaderime isyan etmeyeyim
Meçhul yarınlara yürüyorum
Hani ben senin bi tanendim
Hani hep beni sevecektin
Hani benimle yaşlanıp benimle öleceksin
Şimdi terk edip çekip gittin
Anladım ki sahte sevmiş senin kalbin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!