Kıymet Bilmez Şiiri - Gülten Alp

Hep denir ya bizi biri gerçekten sevse, değer verse; evet gün gelir biri sever, değer verir, kıskanır, sahiplenir, önemser ve siz görmezsiniz. Kıskanır bunalırsınız, sahiplenir kaçarsınız, önemser önemsemezsiniz, benimser acı çektirirsiniz. Tabii alışık değil bünye ve başkalarının verdiği acıyı o kişiden çıkarırsınız. Sanki dünyada tek siz varmışsınız gibi hayranlık duyar, tek sizi düşünür oysa siz yerinizi yadırgarsınız. Değersizliğe alışık olduğunuz için burnu havada dünyanın merkezi gibi davrananlardan geldiniz ve örnek mi aldınız nedir? Sizde sizi sevene öyle davranırsınız. Dünyanın uydusu falan değilsiniz, kimin öfkesini kimden çıkarıyorsunuz? Bu ne kapris, bu ne ne ukalalık, hal bilmezlik? Yanıp tutuşurdunuz sevgi sevgi diye doğru insana yanlış yaptığınızın farkında değilsiniz galiba taa ki kaybedene kadar... Ufak ufak gider, sizden vazgeçer. Sizin tavırlarınız sessizce gitme saatini gösterir, o da seve seve gider...