Kıymet Şiiri - Mehmet Gül

Sevdim diyerek, tutup baktım gözlerine
O sıra gönlüm, hep bir başkasının gözünde
Göz değil, gönül görmeliymiş aslında
Yalnız kaldık işte, bir sonbahar faslında
İlişki adı altında, hep yalan hep dolan
Sevgisi değil, bedeniydi kalbimi saran
Kıymet, içi boş bir kelimedir artık
Öyle pişmanım ki kalbim kapkaranlık
Meğer ben, ne aldanmış ne yanılmışım
Kandırıp kendimi, hayallerle oyalanmışım
Aslında aslolan asil gerçek, sadece O’ymuş
Ondan başkası, basit bir çocuk oyunuymuş
Beklenmedik anda, bak giden gidiyor işte,
Ve tek suçlu, tek mahkûm benim bu terk edilişte!