Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Kim kendi oyunu yazma, rolünü seçerek oynama şansına sahip ki sevgili Canan hanım.
FİGÜRAN adlı şiirimde;
Hüzün, perdesini açarken
Daralır gülkurusu akşamlar
Her doğan gün,
Yeni bir oyun sergiler
Ve her gün
Yeni bir ümitle başlanır yeni oyuna
Senaryo dışında
Doğaçlama bir şeyler oynayabilmek ümidiyle
Beklemek nafile…
Oyun biter,
Işıklar söner
İner perde
Yaşam denen bu büyük oyunda
Rolünü seçme şansı fazlaca olmayan
Figüranlarız sadece…
demiştim. Herkes başkaları için yaşıyor kendinden önce. Bencil olanlar biraz daha şanslı bu konuda. Kutluyorum güzel şiirinizi ve sizi sevgimle...
İşin orası en son sırada Canan Hanım... Belli ki o da zamanı gelince diyoruz...
Zaman denen ne ki? Yarın olacak mı, kimin garantisi var?
Öğüdün ve 'insan olmaya çağrının' hoş bir anlatımı. Kutlarım değerli şaire...
* Çok doğru bir yaklaşım Canan Hanım..* Kutluyorum.
Daha duyarlı bir toplum için duyarlı şiirinizi ve duyarlı yüreğnizi tebrik ederim canan hnm tam puan++ selam ve saygılarımla
Çok çok güzeldi..
Duyarlı aydın yüreğinizi canı gönülden alkışlıyorum Sn Ereren
Nice güzel şiirlere dileklerimle..
Saygı ve Selamlarımla..
Zamanı gelipde musalla taşında,
Rabbimizin yüzüne çıkmaya yüzümüz olacakmı...
çok derin ve içten sözler kutluyorum ++ tam puan antoloji diyorum.
herkes kendisini yaşar.
anlamlı ve etkili mısralardı. tebriklerimle canan hanım
Zamanı gelipde musallat taşından,
Rabbimizin yüzüne çıkmaya yüzümüz olacakmı...
son perde inecek ve rolümüz bitecek.
yüreğinize sağlık.
Bu şiir ile ilgili 8 tane yorum bulunmakta