Yaşamla savaştım yorulmadı yüreğim,
İyilikten yanaydı,kıracaklarını bilemedim,
Bin parçaya bölündüm umutsuzdur geleceğim,
Şu kör talihime itirazım var.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
'Benim de' desem? Veya 'sevgiyi, dostluğu, bölüşmeyi, paylaşmayı, sorunlara çözüm aramayı' düstur edinmiş hangi kişi kırılmadı ki?
Talih mi, yoksa 'gelişmemişlik mi?'
'Toplumcu düşünce sistemini' oturtmadığımız sürece 'kördür' insanımız... Talihimiz de elbette...
Tebrik ve takdirimle Canan Hanım..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta