Hatıralar beni çocuk yıllarımın parkına götürdü, çarpışan otoların keyfi çayın mis tadı damağımda kalmış ki aynı tadı alamadım keyfim kaçmıştı, dedemin gülen yüzü,sevgiyle bakışı da beyaz bulutlar arasındaydı,dokunmak istiyordum ulaşamıyordum…
Dede’ciğim domino oynamadım senden sonra,hep yenilirdin, ben de yenmenin mutluluğunu yaşardım,şimdi anlıyorum sen benim yüzümdeki mutluluğu görmek uğruna yeniliyordun,sana çay ısmarlamıştım o parkta,Bursa’nın luna parkında,gülmüştün sevgiyle bana..
özledim mi seni ben,konuşmak istedim yıllar sonra duyuyormusun beni…
Çocuk yıllarıma döndüğümde anılarımla dopdolu yaşıyorum tebessüm ettiğimi farkediyorum,güzel anılar bırakarak hepiniz gittiniz,
şimdi benim de torunlarım var seni daha iyi anlıyorum..
Beni hor görme kardeşim
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
Devamını Oku
Sen altınsın ben tunç muyum?
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben saç mıyım?
Ne var ise sende bende
beni de dedem her resmi bayramda sabah erkenden alır bayram yerine götürürdü çocukken.. geçit törenini izlerdik ve gülen yüzlü bir balonla dönerdim geriye.. :)) ona yazılmış bir şiirimle kutlamak isterim canan hanım.. teşekkürler, saygılar size..
Bayramda
nasıl uzaklardasın
ömrümün geçmiş yakasında..
ellerimden tutuşunu hatırlıyorum
bir eski bayramın ortasında..
şimdi orda
oracıkta uzanmak var ayaklarının dibine..
bana gülen yüzlü bir balon al dede,
bana artık balon gerekmese de..
Volkan Aksal
Bir kez daha yazıdayım... Yine benzer anılar canlandı.. Yazmak istedim, yine...
'Harika.....
Belki de 'dede oluşumdan', sayısız kere özellikle ilk torunum Ceren'le gittiğim parklardan, salıncaklardan, kaydıraklardan, birlikte oynadığımız oyunlardan anılar canlandı, etkilendim yazıdan...
Daha ikinci yaşına girmişti, Bursa/Eğitim Mahallesinde oturuyorlardı, karşımızda bir cami, altında dükkanlar ve küçücük bir park vardı... Tatmıştı kumlarda düşe kalka oynamaya, salıncakta kendisini sallatmaya ve elimle çıkardığım kaydıraktan kucağıma kaymaya...
Bıkınca kolumdan tutar, 'hadi bana dondurma al' derdi, caminin altındaki dükkanlardan alırdık, o zaman razı olurdu eve dönmeye...
Benimse, daha önce oturdukları evin çevresi hoşuma giderdi. Depreme dayanıklı tek katlı evler yapılmıştı, 152 evler mi neydi adı, aralarından geçerdim, insanlar balkonlarında çay içerken, asma çardakları ve renk renk çiçeklerle o manzarayı seyrederdim, imrenirdim 'böyle bir evi olmalı' insanın diye...
Az ötede genişçe bir park vardı, gider orada otururdum, dinlendirirdi beni..
Bursa deyince Canan Hanım, bakın benim de hatıralarım dile geliverdi... İyi ki anımsattınız, sizinle ben de tebessüm ettim...
Kutlarım yazınızı ve güzel öykünüzü... Dedenize rahmet dileklerimle...'
Dede, torun, çocuk bahçesi ve çiçekler
Geçmişi bir demet çiçek gibi bize verseler
Keten helvam, elma şekerim, susamlı simitim
Zaman akıp geçiyor, ben öylesine bitkinim...
Tatlı bir anının, öyküleşen satırları, düşündükçe neden ağlatır insanları? Çok mu gözleri suluyum? Yaşamı bilmiyor muyum, yaşamın yoksulu muyum?...Başarılar...+..+
Çocukluk yaşımızda ne unutulmaz özlemini duyduğumuz
anılarımız olmuş. Yüreğinize sağlık tebrikler Canan hanım tam p.10
* Bir dedeye yazılan anlamlı bir betim..* Kutluyorum.
Dede’ciğim senin sevginle sevgi depolamış yüreğim,çocuk bahçeme nasıl bakmışsın sararmıyor çiçeklerim.
hem sararmasın
hem solmasın
nice özlemlere
Bir kez daha tebrik diyorum güzel şiirinizi değerli üstadım..
Tam puanımla..
Saygı ve Selamlarımla..
maziye hüzünlü bir iç çekiş...
hüzünler şiirnizde kalsınlar efendim.
saygımla.
hakikaten güzel olmuş
beğeniyle okudum yazarım
dürüst sade paylaşımlar
her zaman saglam yürekten
inci gibi dizilir
ellerine saglık diyorum kutlarım
Güzel bir paylaşım olmuş. O sevgiler hiç azalmasın.
Bu şiir ile ilgili 27 tane yorum bulunmakta