Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Harika bir paylaşım olmuş
kutlarım
kaleminizin boyası
sizin ilhamınız
yorum yazanınız
hiç eksik olmasın
salim erben
Tebrikler yüreginize sağlık kalemınız daim olsun
Sevda yaşandıkça verdiği tat ile yaşayanlarımızca günde defalarca sözcük olarak kullanılır olmasına rağmen peki nedir ya da ne beklenir sorusu sorulsa kolay yanıtlanacak bir duygu da değildir .
Galiba en yalın ve doğru karşılık ise ; yürekleri ısıtmasıdır .
Kutluyorum güzel çalışmanızı, şiir yüreğinizi, saygıyla .
Güzel Dost, Sevgili Canan Öğretmenim, Yüreğinizdeki duygular, öylesine içten ve samimi ki, bu samimiyet, içtenlik ve dürüstlük , şiirin her hecesine ve her satırına yansımış, insan yaşamının ve vefasız dostlardan çekilenin adeta çile izlerini taşıyor kaleminiz ve yüreğiniz, kaleminizden güzel bir şiir okudum, tam puanımla saygılar sunarım, saygılarımla ……… Âşık Korhani
Özlem dolu aşk dolu dizelerinizi candan kutluyorum
Sevgi saygılar
Bir sevda ki
Terketme beni diyen
Yaz güneşi gibi sıcak
Fırtınaya yenilmeyen
Kış soğuğunda üşümeyen
Ve...
Buz tutan yürekleri eriten.
FİNAL DE DEMİŞSİNİZ İŞTE BÖYLE GÜZEL BİR SEVDA DİLERİM TÜM SEVEN YÜREKLERE. KUTLARIM CANAN HANIM KEYİFLE OKUDUM ŞİİRİNİZ. KUTLARIM İÇTENLİKLE. SEVGİLERİMLE...
Bir sevda ki
Kapımızı çalmadan
ansızın içeriye giren.
Ürkek
Tedirgin
Umutsuz
Elimizden kaçacak
Bir sevda ki
Deniz gibi çalkantılı
Güneş gibi sıcak
Mutlu
Umutlu
Sevinçli
Kendinden emin
Bizi gözeten
Ayaklar altına alıp
yaraladığımız
Çiğnediğimiz
İnkar ettiğimiz
unuttuğumuz.
Bir sevda ki
gene dimdik
Gene güneşli
Hep var olan
Kendini yenileyen.
Bir sevda ki
Terketme beni diyen
Yaz güneşi gibi sıcak
Fırtınaya yenilmeyen
Kış soğuğunda üşümeyen
Ve...
Buz tutan yürekleri eriten.
Lütfen bu güzen şiiri bu şekilde değerlendirin....
.
Bir sevda ki
Ansızın
Kapımızı çalmadan içeriye giren.
Narin
Sıcak
Umutsuz.
Çok güzel bir aşk, sevda şiiri su gibi anlatmışsınız tebrikler
Bir sevda ki
Terketme beni diyen
Yaz güneşi gibi sıcak
Fırtınaya yenilmeyen
Kış soğuğunda üşümeyen
Ve...
Buz tutan yürekleri eriten.
***
Bu sevda denilen pınarda soluklanıp onunla uyanabilmekten daha güzel ne olabilir?..
Canan Hanım, kır çiçeklerin arasında buldum kendimi ... Narin yüreğini selamlıyorum : ) +
Gerçek bir sevdayı,bütün sıcaklığıyla,bütün içtenliğiyle ne güzel anlatmışsınız Canan Hanım,
Güzel şiirinizi ve sizi yürekten kutluyorum.
Saygılarımla,
Ünal Beşkese
Bu şiir ile ilgili 55 tane yorum bulunmakta