Bir iskele vardı,
Kayıklar yanaşırdı hep yanına,
Günün her saati,
Hiç yalnız bırakmazlardı bu iskeleyi,
Balıkçılar gelirdi,
Balıklarını,oltalarını koyarlardı,
Sensin bizim dostumuz derlerdi hep ona,
Daha sonra hiç görmez oldum,
Ne kayık vardı yanaşan,
Ne de balıkçılar,
Gelmez oldular bu iskeleye,
Senelerce hizmet etmiş olan bu iskele,
Bir de baktımki yıkılmış,
Yeri bomboş,
Meğer dünyada hiçbir şey,
Olduğu gibi kalmazmış,
İnsanlar gibi,
Vaktin nasıl geçtiğini,
Nasıl ihtiyarladığımızı anlamadan,
Onlarda zamanla çürür,
Ortadan kalkarmış.
(Sene 1969)
Kayıt Tarihi : 20.7.2007 22:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Zamanın acımasızlığını anlatıyordu şiir... Ve bir 'antika' kadar değerliydi... Tebrikler Canan Hanım...
Olduğu gibi kalmazmış,
İnsanlar gibi,
Vaktin nasıl geçtiğini,
Nasıl ihtiyarladığımızı anlamadan,
Onlarda zamanla çürür,
Ortadan kalkarmış.
Eserinizi son cümlenizle çok güzel anlamlandırmışsınız.Saygılarımı sunuyorum efendim.
TÜM YORUMLAR (14)