Babam'a Şiiri - Canan Ereren

Baba'cığım
Yolculuğun çok uzun sürdü,
Sen uzun yolculuklar severmiydin,
Nerelerdesin?
Telefon'um çalar sen zannederim,
Kapımın zili çalar yine sen,
Sen vefasız değildin...
Yollarda sana benzeyen,
Güleç yüzler görüyorum,
Babam diyorum yaklaşıyorum,
Gerçeklerle karşılaşıyorum,
Zoru başarsam da her zaman,
Sensizliği başaramıyorum,
Kızlarını hep merak ederdin,
Merak etme,
Ben yine dimdik ayakta duran,
Adımlarını dikkatli atan,
Senin küçük kızınım,
Hasretin zor olsa da,
Emin ellerde olduğunu düşünerek,
Huzur içindeyim,
Sen rahat uyu,
Ben sana hep dua etmekteyim.Canan Ereren
(Ağustos 2000 yılında kaybettiğim baba'ma ruhu şad olsun)
*

BABAM

Küçük bir çocukken,
Yetim kalanlara çok acırdım,
Vermezsem dilenciye harçlığımdan,
Babam yoldan gelmez sanırdım.

Şefkatli bakışıyla uyanırdım dünyaya,
Güven altında idim babam varsa yanımda..

Onun uzaktan gelişi,
Ruhumun vuslata erişiydi
Tarifsiz bir duyguydu babamlı dünya,
Çocukluğumun en güzel oyunuydu.

Sigara ve mazot kokusu benim için,
Babamın el losyonuydu.

Bazı gerçekleri,
Babam ölünce anladım,
Ben de yetim kalarak 'baba! ' diye ağladım,
Bunca yıl onsuz da yaşadım.

Sevgisi içimde ta derinimde,
Yedi Mart, Doksanyedi'den beri,
Ona, yalnız rüyalarımda sarıldım.

Asuman Soydan Atasayar