Kıyısız Denizlerinde Hayatın (Erhan Kartal)

oysa
yaşamaktı tüm gayemiz
biraz mutluluk
biraz sevi
yeter de artardı bizlere

kaçamak baktık hep o buğulu ufkumuza
kapı aralıklarından seyrettik her baharı
dilendik onca zaman
el açtık gelen geçen yıllara
avunamadık
susturamadık bu çığlığı

raflara kaldırdık derken hüzünleri
ürperdik bir an
korkularla yüzleşiverdik
bürüdü içimize karasını yalnızlık
düşürdük yüreğimizden
damla damla çokluluğumuzu

iç çektik gidenlerin ardından
nedense hiç bilemedik
dindiremedik bu ağrıyı

hep bir medet umduk hayattan
yarınlara erteledik el değmediklerimizi
yürek sürtmediklerimizi
yanaklarımızı ıslatırken gözyaşları
boşaydı kurduğumuz hayâl köprüleri

baş alamadık hüzünden
mutluluk
gökte gülümseyen yıldız / uzaktı
gölgesinde üşüdük yakamozların
ellerimiz kan /ellerimiz buz
güneş çoktan vazgeçti bizden

__yaşadıkça terkedildik geçmişimize

ve
bir gün daha vuruldu ay ışığın da
paslı bir gökyüzü bırakıldı avuçlarımıza
ö z l e d i k
u n u t u l d u k
s u s t u r u l d u k b ı r a k ı l d ı k kıyısız denizlerinde hayatın...

Erhan Kartal