Kızıl bir gece vakti
Barut kokuyordu rüzgar
Çocuklar...
Henüz uykusundayken çocukluğunun
Ve...
Çocukça düşlerini süslerken papatyalar
Uykuları okşuyordu
Diclenin,
Fıratın derin sessizliği.
Sonra!
Iraklı çocuklar
Uykusundayken çocukluğunun
Nereden bileceklerdi
Ölümün,
Bir nefes kadar yakın olduğunu
Ve papatyalar gibi alevler çıkararak
Ve hiç duymadıkları kadar gümbürdeyerek
Ve sonra!
Yaslamışken annesinin göğsüne başını
Bütün korkulardan uzak
Derken;
Daha da bir gürültüyle yarıldı
Ve karardı gece.
En doyumsuz yerindeyken uykunun
Bütün hışmıyla
Homurduyordu bir gece daha
Kara,
Küçük gözleri
Sanki fırlayacakmış gibi yerinden
Çölün sıcak güneşi kadar
Beyaza kesildi
Rüzgar hafifliğindeki incecik teni.
Çığlıklar yükseldi gecenin sessizliğinde
Çığlıklar
Uçaksavar sesleri
Sonra!
Kısacık yaşamın labirtentlerinde
Son kez çarpıyordu kalbi
Bütün gücüyle
Kıyısındayken,
Son gecenin.
Aydın ARI
Aydın ArıKayıt Tarihi : 23.3.2010 21:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Amerika ve Modern avrupanın demokrasiyi inşa ederken IRAKTA, Iraklı çocuklara papatyalar gibi açan ve bütün geceyi duvak gibi susleyen Ölüm gecelerinden birinde yazıldı bu şiir. Ve 2010 yılımızı yaşarken IRAKLI çocuk, kadın, genç, yaşlı ve Daha yeni doğmuş bebeklerin geleceğini demokrasi ile inşa eden bir amerika fotoğrafıdır bu günün ırak'ı. İnsanlık alçalmayacak kadar köklü ve onurludur. ve bu onur mirası tüm insanlığıdır. İnsanım diyen her İNSAN, İnsan gibi bir duruş sergilemek zorundadır, Duygularımla Aydın ARI
beğeni ile okudum
Kurşun iz bırakır giderken
Toprak kanla sulanır
Anonslar düşer , biri daha ,biri daha ..diye
Çocuklara uyku haram olur
Yaşayan bilir , görünenin perde arkasını
Ülkemin ve dünyanın dört bir yanında direnenlere selam olsun...
TÜM YORUMLAR (3)