Ürperten gecenin soğuyğuydu,
Yine oradaydı.
Deniz, her zaman ki gibi hırçın,
Bir o kadar da sertti.
İnsanın iliklerine işliyordu.
Ama o, bunu hissetmiyordu bile.
Nedendir bilinmez,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
