Kıyıların Hatırladığı Ölümler.

Bugün bir tuhafsın
Bir garipsin
Tıpkı gözlerim gibi
Havan dumanlı
Ufkun efkarlı
Hüzünlü müsün sen İstanbul

Sen ki şefkatin
Sen ki merhametinle yarensin
Bağrına kimleri basmadın ki sen
Yolunu yitirenleri mi desem
Sevdasına düşmüş kaybolanları mı
Ve gönlüm kadar paramparça
Şam'ı Halep'ı Beyrut'u
Ardında bırakıp sana sığınanları mı

Ey yüreğinde yıldızlar hapseden şehir
Görüyor musun ayaklarının dibinde
El uzatıyor bir çift göz
Kİ yaralı ki yitik ve o denli umutsuz

Yumuşacık sesini veriyor bana
Yaklaş diyorum sen küçük kız
Bir şey söyleme sakın
Öylece sessizce bakışalım
Biliyorum:
Sen acı günlerden geliyorsun
Uzat o minik ellerini öpeyim
Ölüm nedir ki
Her gün yeniden
Ölmemekten başka
Yeminler olsun
Kendimden çok
Sana ağlayasım var
Kuruyuncaya kadar gözyaşlarım

Sen kalbini yitirmiş
Bir dünyaya doğdun
Her taraf hüzün her yer savaş
Ve her gün yeniden bir daha
Ölümlerin kıyılara vurduğu bir çağda
Gözyaşlarına sel olsun yüreğime yaklaş...