Kıyılardayım Şiiri - Ömer Liman

Yanardağların eteğinde,
Okyanusa bitişik,
Rüzgarlarla denize atılırken,
Dalgalarla karaya vuruyorum,

Atıyor kalbim
Denizin gelgitleri gibi,
Ne sarp dağlarda bir kuytu bulabildim,
Ne denizlerde
Esenlik içinde yüzen bir gemi kamarası,

Doğanın dar bir çizgisinde
Dolanıp durmaktayım,
Gönlüm gibi dar
Bir ayağım toprakta, bir ayağım suda,
Arslanla timsah arasında kalmış
Bir av gibi,
Ne suda dalga kıran var,
Ne kenarda hisar,
Sol yanımı sular ıslatırkan,
Sağ yanım balçığa bulanır.

Kıyılardayım,
Gönül deryasınının
Tayfunları arasında,
Akıl yelkenine tutunmaya çalışıyorum.

Kıyılardayım,
İyi ile kötünün tam kıyısında,
Yalpalanıp duruyor ruhum,
Bir o yana bir bu yana,

Kıyılardayım,
Sellerin sürükleyip bıraktığı
Kuru yapraklar misali, yada,
Dalgaların kovaladığı,
Karaya oturmuş sallar gibi,

Kıyılardayım,
Değişimin pençesinde
Kulaklarımı tırmalıyor
Modernite baykuşlarının sesleri,
Gözlerini geleceğe kapatmış amalarla birlikte,
Geleneğin eteklerine tutunmaya çalışıyorum.
Ne yardan, ne serden olmak istemiyorum.

Kıyılardayım,
İslamı anlamadan,
Taraf olanlarla karşı olanlar arasında,
Kabuğuna sığınanları ve tükürenleri arasında
Kestanelerin.

Kıyılardayım,
Doğu ile batı arasında,
Batının ilk doğusu,
Doğunun son batısı.

Kıyılardayım,
Bin yıldır bozkırlarda,
Ordalı obamdan ayrı düşeli
Garpzede bir beden içinde,
Kıvranıp duruyor doğulu ruhum,
Güneşe sırtı döndürülmüş,
Bir Anadoluluyum.

Kıyılardayım
Kimlik kavgalarının arayışlarının ortasında,
Ben ne benim, ne de başkasıyım,
Ne doğuluyum artık, ne de batılıyım.
Söyleyin lütfen, ben kimim? Bayım.

Kıyılardayım,
Gözlerim şafaklarda,
Sam yelleriyle ağaran tan yerinde,
Güneş şimdi başka doğuyor,
Süreyya yıldızından aldığı muştularla,
Gözlerim, ruhum ufuklarda.

Kıyılardayım,
Beyaz adamın hükümdarlığının sonlarında
Garbın guruba
Siyah sancakları ile,
İnsanlığa baharı muştulayan
Şarkın, tulua geçtiği anda,