Kıyıya Vuran İnsanlık Şiiri - Mustafa Bulan

Tam anlamadılar dini, kitabı;
Çaba göstermedi zalim insanlık.
Hani tüm mülkün sahibi Allah’tı?
Hep ele geçirdi zalim insanlık.

İnsanların var anlamaz bir yanı;
Özellikle ahirette mekanı
Ve mülkün sahibi olan Allah’ı
Doğru anlamadı zalim insanlık!

Yüzlerce yıl anladıkları bundan:
“Dünyada mekan, ahirette iman”.
Halbuki lazımdı dünyada iman;
Tersini anladı zalim insanlık!

Din’le kandırmak için döndü diller;
Kanmaya uygundu büyük kitleler,
Dünyada mekanı tercih ettiler;
Gerçeği görmedi zalim insanlık!

Düşünmediler yoksul, mazlum, yetim…
Dediler hep: “Toprak, mal, servet benim!”
Hani “Önce Allah’ın sonra benim…?”
Paylaşmadan yedi zalim insanlık!

Hep sen, ben derken yaşandı ayrılık;
Paylaşılamadı ekmek ve katık!
Kavgalar yaşandı, nedeni varlık;
Kavgadan, savaştan bıktı insanlık!

Kabahati başkasında ararken
Ve kavgalar arasında kalırken
Garip gureba kavgadan kaçarken
Seyretti yerinden zalim insanlık!

Ezilip bu kavgalar arasında
Kimi düştü umutsuz yolculuğa...
Ancak Mekke Medine arasında
Ensarı görmedi zalim insanlık!

Umut yolcuları ölüm yolunda
Çıkarken bir kefensiz yolculuğa
Yine yoktu ensar zorlu yollarda;
Kardeş olamadı zalim insanlık!

Ne var ki bu yolculuk epey zordu,
Bedava kayık, can yeleği yoktu,
Para olmayınca kıyıya vurdu
Vicdanı boş, cüzdanı bol insanlık!

Bu yolculukta hava, ay ve güneş,
Gece yıldızlar altında bir ateş,
Bulamoğlu şimdilik bunlar beleş;
Alıp satamıyor zalim insanlık(!)

Pendik/ 04.09.2015