Kıyıdan köşeden Şiiri - Mehmet Çoban

Ben bu aklımı karanlık köşelerde demlemedim
Alkol, uyuşturucu alıp bilincimi de yitirmedim

Karanlık bir çağda doğup, aydınlığa susadım
Baskılar, zorbalıklar altında, umutla yoldaydım

Dayatmalara özgürlük diyenlerle konuştum
Putperestliğe çağdaşlık diyenlerle buluştum

Hayat sadece senin değil, aynı zamanda benim
Aklım senin aklına kurban değil, aklım benim

Körelmiş insanlığından seslenme bana, kulaklarım sağır
Gerçeklerden söz edeceksen istediğin kadar bağır, çağır

Önüme koyduğun yasalarla, dayatmalarla, insan olamazsın ki
Kalbime dayattığın sevgilerle, nefretlerle, adam olamazsın ki

İçimden gelmeyen hiçbir şeyde yokum bilesin
İnan ki; sen içime girecek kadar özgür değilsin

İkimiz aynı kelimelerle konuşup ayrı anlayanlarız
Dikkat et! Gerçekler deyip yalanlara dalanlarız

Ne zaman sormayı suç saymadın gel konuşalım
Ne zaman sorgulamayı engel olmadın gel tartışalım

Korkun yoksa açıkça her şeyi tartışmaktan, buradayım
Dayatmaların varsa, seninle geçecek her an zarardayım

Unutma! Ben bu aklımı karanlık köşelerde demlemedim
Hiçbir zaman, alkol, uyuşturucu alıp bilincimi yitirmedim

Ben dumanlı kafalardan bir sürü zırva savuran değilim
Her zaman bilgili, her zaman bilinçli, her zaman diriyim

Kimse bireyselliğini aklıma, hayatıma egemen kılamaz
Kiniyle, nefretiyle şımaranlara aklım imkân tanımaz

10.11.2015 – İzmir El Garip