Kıyıda İz Sürdü Bahar

Takati çukurda bu nam süren meydanların
Bir yağmur bir kasırga karıştırır insanları
Çırpınır birikmiş gölcükler üzerinde geçen tekerlekler
Telaşlı silecekler
Kaldırımda endişeli iz sürmüş minik adımları
Bir şehir yankılanır kulaklarda
Göz gözü görmeyen bir iplik dökülen yerlere
Kıyısına bahar tutmuş dalında kurumuş rüzgarlarla meyveler
Dökülmeden kök salıyor umutla kökleri
Bir çöl deryasında aranan bir damlaydık halbuki
Ne zaman sicim gibi yağdı bu yağmurlar
Ne zaman boyadı sözler bizi yaşlara
Gözlerden yerlere yağmur gibi düşen
Bir çöl deryasında aranan bir damlaydık halbuki
Bir an çırpındı gölcükler tekerleklerle
Endişeli kıyıda yürüyen minikler