Kıyıda Şiiri - Güven Turan

Yel savuruyor birikintilerdeki
yusufcukları
öd yeşili bir yaz
damlatıyor karadutların suyunu
malta taşlarına

Ağaçları genleştiren bir
gülüş
çığlıklı
sıyrılıyor incirin yapraklarından
Kız! Esmer!

Gece olunca pencerelerdedir
soyunur uzun saçlarına
(deniz kaldırır erkekliğini)
kararan ve egemen tansık
serinletir kasıklarımı

/ Killeşmiş bir sevgi - -
Unutulmayan - -
Durur bir yanda daha /

Dinmez gürültüler diriltiyor
küçük kuşların kanı
erdiriyor gök yemişleri
kışın doğurduğu damarlarımda