Kıyı ve çocuk Şiiri - Hatice Nayır

Uyu sen çocuk
Bırak, uykusu kaçan ben olayım
Bırak çağlayayım seller gibi,
Ağlayayım suya düşmüş insanlığa...
Kafamı taşlara vurayım,
Yüreğimi zincirlere...
Sakın sen bizlere kırılma.

Sussun çığlıkları barışın,
Ölü bebeler doğuralım ardarda
İçin için kanayan yurdumuzda...
Kılımızı bile kıpırdatmadan
Oturalım hala kıçlarımızın üstünde...
Bir keyif sigarası yakalım
Cesetlerle orgazm olurken hatta...

Susalım, bırakın ölümler konuşsun
Masum çocuklar dağlasın yüreğimizi
Her gün daha da yitirirken değerlerimizi
Susalım, bırakın bitsin insanlık
Bize dokunmayan savaş bin yaşasın
Sakın üzerine alınma.

Bir türlü gelmiyorken güzel günler
Umutlarımız asılırken teker teker
Susalım ey halkım...
Sıra sana gelmeden
Direnmek ne kelime
Sakın ayağa bile kalkma.
Boşver
Belki
Savaş filan batar
bir tarafına...