Kıyı Rüzgarı Şiiri - İsmet Can

Kıyı rüzgarı dalgalandırıyor iken, saçlarımı
Bir kuş kondu omzuma, ecel soğukluğunda
Sahil kumaları aşındırırken, nasırlı avuçlarımı
Perdeleri deliyor bir kuş gagasıyla, ölüm boğukluğunu

Kıyı rüzgarı aldı ruhumu benden, kaldırdı havalara
Bedenimi yatırıp pişirdi; kızgın kumlu tavalara
Vadilere konmayı umar ruhum, yemyeşil ovalara
Bırakmaz avuçlarım, yakalamışken, hayat boşluğunu

Kıyı rüzgarı vuruyor iken, hala yüzüme çok serin
İniyor sanki ruhum, deniz abis'ine daha derin
Çıtı çıkmıyor susuyor, ecel korkusuyla yerin
Bıraktım kuşun kanatlarına, ruhumun uçuş hoşluğunu