Kıyı Kahvesi ve Sen Şiiri - Volkan Kısacık

Yüreğim daraldı bu gece
Çözüm değil bir kıyı kahvesinde oturmak
Çayımı yudumlamak
Gemilerin geçişini seyretmek
Seni düşünmek, çözüm değil.
Getirmiyor seni bana
Yarama tuz basmıyor
Yüreğimi soğutmuyor rüzgar
Kağıt helvacı dikkatimi dağıtmıyor
Unutturmuyor seni bana
Garsonun seslenişi...
Tazelim mi ağabey?
Tazele de gardaş...
Sen hayatımı da tazeleyebilir misin?
Sus söyleme, biliyorum..
O tren geçti buradan değil mi?
Karşımda karşı dedikleri bir kıta
Karşıda mı her şeye adını karşı koymuşlar
Arasına almış denizi ayırmış kendisini..
Benim kıtamdan...
Saçmaladığımı zannetme
Sen geldin aklıma
Sen neleri aldın da aramıza ayırdın kendini,
Benden
Eylül den, minicik elleriyle...
Sessiz fırtınalar kopuyor içimde
Bir kulaçlık kıtadasın
Sesimi duyamazsın ama feryadım yüreğinde
Yüzüm ırak ama hayalim gözünde
Gülüşümü unuttun ama sesim kulaklarında
Tenim günah sana ama sıcaklığı içinde
Sen de unutmadın beni hissediyorum..
Sen de azaplardasın
Ben bir kıyı kahvesindeyim...
Benim nerede olduğumu bilmiyorsun
Senin nerede olduğunu bilmediğim gibi...
Ben bir martıyla bakışıyorum
Sen şimdi kiminlesin?
Sende Sus söyleme....
Memnunsun ki oradan,
Gelmiyorsun...
Neyse
Garson!
Bir çay? Demli olsun...

// Hayat Devam Ediyor //