Kıyı Şiiri - Mustafa Özçelik

Bir tebessüm olarak yüzüne konan güzellik
Rengini yine senden alıyor
Çiçeklerin yüzü
Güzel şeylere işaret olsun diye
Gülümseyişlerle dolarken
Gözgöze geliyoruz
Belli ki karıncalar hayata çıkıyor
Belli ki kurumamış ırmakları toprağımızın

Şimdi nefes al yeniden
Bu suyun buharını içine çek tâ içine
Haritası büyümeden acıların
Hoyrat bir el
Bir daha dokunmasın diye dallarımıza
Bana bereketli yemişlerini sun

Savlam surları ol şehrimin
Korkularım geride kalsın
Güvenli basalım toprağımıza
Sırları sana çevrilsin kalbimin
Yeniden
Ceylan resimleri çizeyim duvarlarına

Son gecemiz olsun bu karanlık
Güneşi görüp güne erelim
Bak işte gölgemiz vuruyor sulara
Albümlerdeki bizim resmimiz
Fırtına dindi sandalımıza binelim
Benim sorularını var hazır çıkabiliriz hayata
Ya senin cevapların
Söyle hangi dilde anlatılsın senin efsanen.