Kıydılar Şiiri - Mehmet Çiftci

Zaman cürüm giydi işlenen suçtan,
Aylara kıydılar yıla kıydılar.
Dünyalılar korktu hesap vermekten,
Güneşe kıydılar, aya kıydılar.

Gözümüzle şahit olduk kusura,
Tuz basarak merhem saydık nasıra,
Şiir yazıyorken döndük nesire
Gazele kıydılar toya kıydılar.

Eski urba yama tutmaz arkada,
Mısralar anlam yitirdi şarkıda,
Ağıt için kırık hava türkküde,
Ezgiye kıydılar dile kıydılar.

Paslanmış makaslar urba kesiyor,
Garbi yeli gibi poyraz esiyor,
Suçluyu bırakıp masum asıyor,
Sehpaya kıydılar ipe kıydılar.

Ataların eserleri yadsandı,
Bir kararla sarhoş kafa kutsandı,
Uyuz eşek kendisini at sandı,
Kısrağa kıydılar taya kıydılar.

Nankörlükte birinci geldi ayak,
Ağustosta kar umarız kayacak,
İkisi de taşıyordu işe bak,
Ayağa kıydılar yola kıydılar.

Dilimiz tat almaz yediklerinden,
Kimseler anlamaz dediklerinden,
Akrep çıkar kovan deliklerinden,
Arıya kıydılar, bala kıydılar.

Sağrımızda pişirdiler pestili,
Eğip büküp şişirdiler has dili,
Torun söyler dede dinler kuş dili,
Şiveye kıydılar, dile kıydılar.

Budanarak bir kuşa benzetildi,
Hak haksızlık çukuruna itildi,
Şeref namus beş paraya satıldı,
Hayaya kıydılar ara kıydılar.