Kıyas Şiiri - Rabia Yasin Çelik

Annemden bilirim, ben o derin acıyı
Kaybedersin beni, sende babamı görürsem
Yeryüzünde tek olsan da, feriştahın oğlu olsan da
Kaybedersin beni, sende babamı görürsem

Bilirim, bizi güldürürken yaşları içine akıttığını
Ben uyuyunca, yaşları yastığa boşalttığını
Anne yastık yaş, diye sorduğumda yok duş aldığını
Kaybedersin beni, sende babamı görürsem

Şimdiki aklı olsa varır mıydı acaba babama
Dehşete düşmüş gibi kapılır mıydı azaplara
Nasıl canı yandıysa, sanki eti doğranmış kör bıçakla
Kaybedersin beni, sende babamı görürsem

Yaşamadan öğrendin o acıyı ben çocukluğumda
Önümde annem, dağ gibi modelim var ya
Elin elime nefesin nefesime değmeden, uzak durda
Kaybedersin beni, sende babamı görürsem

Gururlanamadım ben hiç babam var diye
Türküler söyleyemedim sekiz köşe kasketine
Ne cevap veririm benden doğacak bebelerime
Kaybedersin beni, sende babamı görürsem

Sütten ağzım yandı, üflerim yoğurdu iyiden iyiye
Her sözünde tavrında babam oturursa köşeye
Hiç düşünme neden diye, iyi bak iyi bak anneme
Kaybedersin beni, sende babamı görürsem

Gelen gideni aratır diye, diyen boşuna dememiş
Daha başlamadan dünyam tarumar edilmiş
Çık git hayatımdan, say ki seni gözüm görmemiş
Kaybettin, sana kıyasla babam evliya gibiymiş