Kayaların üstünde ürperen yayla gülü
Tutukluyuz arafta: bütün eylemler ölü!
Dağlar bir kartal gibi silkinirken derinden
Şehirler esrarını uçurmuş ellerinden
Ufkun şahdamarını keserken efsun-ışık
Hazlar metropolünde bütün ruhlar sıkışık!
Mefisto serencâmı, aldatan tayf-mekân
Oluşlar tufanına renk-buğusu camekân
Hasretler ilkyazında ne ki bu filiz-kıran?
Kar altında papatya çığlığımı haykıran!
Rahmet dönencesinde dört-yanım sahra kumu
Niye dûalar değil, kâbus böler uykumu?
Nevbaharlar sürgünü, çöllerde yorgun atım
Yürü yürü eksilmez, bin yıl uzar sıratım
Ey esrik tütsüleniş.. bilirim söneceksin
Bu âfet-kuruntudan melâle döneceksin
Göğün uçurumunda uçuşan ışık-tozlar
Eşyanın ötesini yansıtan yakamozlar
Gönlüm kırkikindide kuşkulardan münezzeh
Sana gül/bana ağla: Rabbim istemişse..eh!
Kayıt Tarihi : 6.3.2005 14:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu güzel şiirinizi, wwww.ultrailan.com sitesinin şiir bölümündede görmek isteriz.Başarılarınızın artarak devamını diler ,saygılarımı sunarım.
Dr İbrahim Necati Günay
TÜM YORUMLAR (1)