Kıyar mıydım? Şiiri - Belgin Turan

Ne gerek vardı, papatya falına,
Gözlerini okuyup derinden bakınca,
Bana her ‘canım’ deyişinde,
Ellerimi tutmak yerine,
yüreğine aldığında,
rüyalarıma usulca süzüldüğünde,
bakışlarım bulanınca üzüldüğünde,
Anlayabilirdim içten sevdiğini,
Dinleseydim kalbinin sesini…
Oysa ki, yetmiyordu,
hani şöyle korkusuzca,
kulağıma, yüreğime, fısıldasan,
yere, göğe,denize, güneşe,
dağa, taşa, haykırsan,
-Seni, seni çok seviyorum. Desen.
Büyüleyip, kollarında mest etsen,
Her öpücük sevgiyle birleşse,
Ruh, bedenle o an bütünleşse,
Doyar mıydım bilmem sevgi seline?
Kıyar mıydım koparıp bir tek teline?
Belgin Turan 27.04.2007