Kıyan Olmadı Şiiri - Necla Polat Hasbutcu

Toprağın bağrına, sarılmış uyur
Seslendim sesimi, duyan olmadı
Bir tohum misali, içinde büyür
Gaflete dalmışa ayân olmadı...

Niçin geldim bilmem, ben bu dünya ya
Halimi sorarım, güneşe aya
Bazen uçar gönül, bazen de yaya
Konduğum gönül de, sayan olmadı...

Aklın yolu birdir, doğruyu seçer
Kalbiyle sevenler, dünya'dan geçer
Aşk Nasip olursa, şarabın içer
Bu aşk bana ayan, beyan olmadı..

Sineme çöktü de gam, keder hüzün
Bitmez sol yanımda,ince bir sızım
Acılar içinde, bakarken gözüm
Bana; Derdin nedir ? Diyen olmadı...

Düşmüşüm bir zalim, kader eline
Ahu figan düştü, tatlı dilime
Sevgiyle şefkatle, zülfüm teline
Değerek sevdaya, kıyan olmadı..

Küçük kız der; Bahtım, karalı benim
Bütün duygularım, yaralı benim
Derdim peş peşine, sıralı benim
Ben doydum da bana, doyan olmadı...

(Küçük Şaire)
Necla Polat Hasbutcu