Kıyamlık Kıyımlar

KIYAMLIK KIYIMLAR
Siyahın en koyusu uyur kaldırımlarda
Ayaz emen alaz,
Kasırgadan gökyüzüne serilir.
Köpükten çarşaf hüzün.
Rüzgar çizikleri yüze
Fırtınası kulağa
Bir sis gibi düşer.
Ve gölgeler
Ve gece
Sulara eğer ağızlarını.

Yüzümün yarısını
Yarım bir şarkı tırmalar.
Yağmurun ısırığı
Değer saçlara.
Tırnaklarla yolduğum
Derisi incelmiş gece
Kırılır bir çerçevenin
Hiç öpülmeyişinde.

Rüyalar defnedilir tende
Omzumda kelebek kıyamları
Savrulur en kaygan zeminlere.
Yaşamak kadar ölmek
Ölmek kadar yaşamak için.
Çırılçıplak kuyular
Derin, dipsiz
Ve ellerim kirli sular kadar
parmaklar gücenik
Kopuk kova ipleri kadar.

Gün kurusu bir avuç mavi sim,
Mum yanığı kanatları
Bekler kırk odalı kapı aralığında.
Yarasını aynada büyüten leke,
Hüzün kuyusuna susan
Sağır mendil gibi.

Sevincin peçesinde
Eskiyen suların rengini
Gümüş kelebekle ovalayıp
Siyah kelebeğe çeviren
Keder dolu gövdeme giydiğim
Mahfi ceketin düğmelerini
Olmazların üstüne ilikleyerek
Uzakların şarkısıyla
Gelincik soylu tepelere
Uçtular ve gittiler.

Süheyla Altinkaya Turan