Kıyametin Dehşeti Şiiri - Ahmet Tanyeri

Kıyamet gününde yer çok şiddetle sarsılır
Yerin içindekiler dışarıya atılır

Çarpılır birbirine yerküre ile dağlar
O anı gören gözler hiç durmadan kan ağlar

O günde gök yarılmış aşağıya sarkmıştır
Dağlarsa yürütülmüş toz ve duman olmuştur

Sura üfürüldüğü o gün her kes toplanır
Gökte ve yerde her kes korkulara kapılır

Çıkarılıp toplanır kabirlerden insanlar
Doğruca Rablerine hesap için koşarlar

Kıyamet saatinin gelip çatacağı an
Kâfir ve münafığın halleri pek çok yaman

Rabbe karşı gelenin kararmıştır yüzleri
Yuvasından dışarı fırlamıştır gözleri

Ümitleri kesilir şefaatçi bulunmaz
Sağa sola bakılır kimseler sahip çıkmaz

Kâfirlerin yüzleri o günde kapkaradır
Onların kıymetleri değersiz beş paradır

Gözler dehşet içinde dışa fırlarcasına
Boyunlar bükük olur ve kırılırcasına

Simsiyah ve asıktır günahkârların yüzü
O günde geçersizdir ins ve cinlerin sözü

O’nun izni olmadan kimse söz söyleyemez
Hesabını vermeden kimse ordan gidemez

Suçlular başlarını dikerek koşacaktır
Gönülleriyse bomboş ve garip kalacaktır

Onlardan kimi bedbaht kimi de çok mutludur
Kiminde hiç ümit yok kimiyse umutludur

Mümin insanları da nurlarından tanırsın
Güler ve sevinirler hiçbir şey yok sanırsın

O gün inanan kadın ve inanan erkekler
Rabbin merhametini dört göz ile beklerler

Sağdan verilecektir müminlerin kitabı
Soldan verilecekler tadacaktır azabı

Kıyamet günü için teraziler kurulur
Her şahıs dünyadaki yaptığından sorulur

Rabbi Rahim kâfidir hesap gören olarak
Sorgudan sonra herkes hakkına kavuşacak

Hiç kimse zerre kadar haksızlığa uğramaz
Hardal tanesi kadar kimsenin hakkı kalmaz

Ey miskin! Çok dehşetli o gün için hazırlan
Zira vakit kalmadı hızlı geçiyor zaman

Kendin kurtulmaya bak o günün dehşetinden
Kıyametin çok büyük o müthiş şiddetinden

Ya Rabbi! Günahkârım affeyle günahımı
Yalnız Zatın duyuyor Tanyeri’nin ahını

DİYARBAKIR