Kıyameti Beklesem Şiiri - Yahya Aygün

Asırlık çınarı dikerken bir gülistana,
Katıldım sevenlerinin gözyaşlarına.
Şöyle bir baktım ebediyet yurduna,
Hayran oldum biz ağlarken mutluluğuna.

Bir gül dü, bin gül oldu açtı ötelerden,
Ellerini bile sallamadı yarine giderken.
Kuytu bir köşede gözyaşımı gizlerken,
Gördüm hayat arkadaşıyla koşarken.

Tomurcuktun, gül oldun açtın dünyaya,
Gül’ün kokusunu duyurdun evlatlarına.
Yapraklarım döküldü diye efkarlanma,
Dallarındaki goncalar dua ediyor sana.

Güneş bu akşam bir başka veda ediyor dünyaya,
Mazi bir damla yaş oldu gözümde,karıştı deryaya.
Ellerim gayri ihtiyari açılırken gönlümdeki semaya,
Rüzgar,deniz ve martılar, benimle durdular duaya.

Bin gülün olduğu bahçede bir gül olabilsem,
Kapında kul olmaya geldim Sultanım desem.
Ravzanın gölgesine boylu boyunca uzanabilsem.
Kollarında kalıp asırlarca ,kıyameti beklesem.