İnsan; gençliğinde, dağlarla güreşir, fütursuz denizler aşar...
Kaderiyle yarışır, düşünmez, burnunun dikine doğru koşar...
Karanlıkta, aydınlıkta, nerde olursa olsun; ümitle yaşar...
Gün geçtikçe, bakar ki; mevcudundan birşeyler hep eksilmektedir;
Zamandır, o en büyük pehlivan ki; her varlık ona yenik düşer...
Rüzgara karşı,işeyenler, her daim kendi üzerine işer...
Kayıt Tarihi : 19.12.2010 13:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!