Kıyamet Yemini Şiiri - Hanife Baydar

Ne zaman ellerim değse ellerine,
Aniden sıyrılıp gidiyor,
Ne zaman gözlerin değse gözlerime,
Bıçaklar gibi acıtıyorsun
Ani gidişlerinle.
Ne zaman tebessümü yakalasa dudaklarım sende,
Hasretin öldüresiye çöker üstüme,
Yıkılrım yalnızlığın karanlığına azıcık ötende.
Ne hal kalır, ne can bedende?
Korkular sarar, uzatamam ellerimi,
Gidişin, dönmeyişin düşer aklıma yıldırım gibi.
Gelmesende bıraktığın yerdeyim,
Bir kıyamet yemini gibi.
Kaç kez bedel ödedim gelişlerinde,
Bozulan yeminlerden utandım,
Vefasızlık bu kadar mı kolay sence?
Ey sevgili ben bu aşktan usandım.
Her şeylerden vazgeçtim,
Bir senden vazgeçemedim,
Kıyamet yemini gibi.

HANİFE BAYDAR