Kıyamet Vaktiydi Şiiri - Kenan Kara

Çok ağıt topladık
Alev almış zeytin ağaçlarından
Kalbim, hiç açmayan bir çiçekti senden önce
Sen kaç bahardan sonra yoruldun sevmekten
Kıyametse, gördüm işte yanı başımdaydı
Sana uzanan ellerimi
Bir ustura ağzında bekletirken
Ölümse, yokluğunda kıyılarımdan hiç ayrılmadı

Yüzüm kırık sazlardan bir ayna gibi parçalanarak düşer içime
Cam kırıkları dersin geçersin
Ben avuç avuç toplarken içimde
Zamana aldanırken
Hiç kanamalı seyretmeyecek yaralarımdan
Zamansız kanlar akar
Zay edinceye kadar durmaz
Diz çöktürür beni

Pamuk ipliğine tutunup
Güç topluyorum yeniden kalkabilmek için
Ama kimin umurunda
Beni parçalayan herşeyi
Elde kalan bir tutam canımla
Terk ediyorum süryani can pazarına
Sular yükseliyor hiç durmadan
Ve kaybeden yalnız ben oluyorum

13.08.23