..kıyamet mi kopar Şiiri - Orhan Demirtaş

daha ilk gördüğümde biliyordum
..........seni sevmenin bana bir kaç asır iyi geleceğini

sevgilim
sen varken yedi iklim yaz'dı
.......adın gibi ruhumu teslim almıştı mavi
..sarılacağım yüzünün ışığına benzeyen yıldızlar vardı göğ(s) ümde
.........üşümüyordu insanların ayakları kış'tan
ve ben bir aşka yetecek kadar ellerini tutuyordum
............tadı damağımda kalan ellerini
ve o zamanlar teninle benim arama,
........bir nefes alımı kadar bile ayrılık sığmıyordu

..........şimdi yoksun
ve ben kendi kalesinde esir düşmüş ordular kadar üzgünüm.
bil ki yanıyorum etimden,
......kırılıyorum kemiklerimden her gün.

ne halde olduğumu anlıyor-musun

olsun... ey özleye özleye bitiremediğim, olsun
yine olsan,
.................yine severdim seni

hala dudaklarımda senidir zikre-dişlerim
..........................senidir ağız dolusu dileklerim

şimdi alsam doyamadığım kokunu sol yanıma
ve bende kalan gözlerinle birlikte salsam kendimi
……………………………......yokluğunun boşluğuna
.................................ve dahi
her şeyimle, ama her şeyimle kaybolsam derinliğinde
....hem de tıka basa sevdanla doluyken kalbim

hani birde diyorum,
.......................birde, ölsem senin uğruna
......................................................kıyamet mi kopar

Orhan DEMİRTAŞ