Kıyamet Mi Kopar? Şiiri - Seda Çelik

Bir çift siyah inciye odaklıydı
Tüm varlığım
Kapandı mı gözlerin
Dünyam kararırdı
Ta ki sen açıncaya kadar
Doğmazdı güneş
Ne geceler anlardı halimden
Ne de gündüzler
Sen bakmayalı gözlerime
Çıkamaz oldum dipsiz kuyulardan
Tırnaklarım takılı kaldı duvarlara
Tükendim...
Geldikçe gözlerin aklıma
Yalancı güneşler doğuyor karanlık kuyuma
Sonra anlıyorum
Her şey gözlerindeki yalancı
Pırıltılar kadar yalanmış
İstemiyorum artık
Dipsiz kuyuma da alıştım zaten
Doğmazsan doğma be
Kıyamet mi kopar...?