Bir kabusun içinde hapsolmuşum,
Uyanmak istiyorum, unutmak..
Güneşimm yokluğun haram tenime,
Sualsiz bıraktın gittin beni bu mahşere..
Ey sonbaharım erken döktün yapraklarını
Üşümüş çiçeğim, soğumuş...
Neden sustu herkes, durmayın gülün hadi!
Gözümden akan kan olaydı yeğlerdim.
Yarabbim yardım et kalkamıyorum ayağa!
Günahkar ruhuma cehennem mi bu
Ayaklarımdan aşağıya asılan?
Nefesim daralıyor...
Anılar düğümlenmiş genzimde
İçimde bir şiir ölüyor sanki,
Can çekişiyor kelimeler..
Bu kadar kolay mı gitmeler?
O eller... Ah o eller..
Ne güzel de yaratmış Yaradan.
Üfle sûrunu ey israfil!
Kıyamet mi kopan dersin yüreğimde...
Kayıt Tarihi : 3.12.2014 01:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İstanbul'a kar yağıyor.. Saat henüz sabahın 6sı, Mediceyeköy metrobüs durağının hemen arkası.. Şair bütün ihtişamıyla İstanbul'u seyrediyor daha önce böyle yağan bir kar görmemiş çünkü.. İçinde anlamsız bir sıcaklık var düşüncelerini kontrol etmekte zorlanıyor zaman zaman.. Sarılacak bir omuz arıyor gözleri kalabalıkların arasında.. Sorsan özgür kalacak belkide ruhunun pencerelerindeki damlaları.. Sarılsan düşecek belkide içindeki kor ateşi karın içine.. Anlatsa, anlatabilse belkide hiç almayacak o kalemi eline.. Ne o bu şiiri yazabilecek nede sen bu şiiri okuyabileceksin..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!