Sura üfledi İsrafil,
Kulaklar oldu sağır,
Her yer toz duman,
Kendini unutmuş Leyla,
Mecnun’un peşine düşmüş,
Herkes kendi derdine düşmüşken,
Kıyamet kopuyor Leyla kıyamet!
Mecnun kendi derdinde,
Değil senin, kendi adını unuttu bile,
Sen hala onun peşindesin hayret!
Ne giz var bu Mecnun’da?
Nedir bu aşkta ki keramet?
Kıyamet kopuyor leyla kıyamet!
Sonra cehennemde çekme sefalet!
Kayıt Tarihi : 25.11.2015 13:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
