Kıyameti,insanlar çağırır
Kopunca da korkudan kaçışır
Etrafına çaresiz bakışır
Şaşıran o gözleri ağlaşır.
Ne yazık ki,insanlar azıyor
Mezarını,kendisi kazıyor
Haksızlıklar,zulümler artıyor
Zulüm gören mağdurlar,ağlıyor.
Uzaklardan,bombalar atıyor
İnsafsızca canları alıyor
Bazıları,uzaktan bakıyor
Çocukların,başları yanıyor.
Bir kıyamet,orada kopuyor
Canlar,kanlar cenaze oluyor
Eziyet ve işkence bitmiyor
Müslümanlar,seyirci kalıyor...
(19.07.2014)
Kayıt Tarihi : 20.7.2014 12:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bu kadar işkence ve zulüm arttıkça kıyamet yakındır,uzakta değil.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!