Kıyamet Kopsun Da Kurtul

Ey İstanbul!
Sana geldim sana.
Hadi beni kucaklasana.
Hem köle oldum, hem kul.
Beni anlasana.
Koskoca şehirdeyim.
Bilmem neresindeyim.
Hadi arada beni bul.
Burada ne kadar kazansan da.
Paran oluyor pul.
Neyim varsa topladım geldim.
Birkaç gömlek, bir ceket,
Üç beş pantolon.
Bir battaniye, bir de çul.
Evlenmek de istiyorum ama nasıl.
Hepsi şımarık, burnu havalı.
Hem hiç kız da kalmamış.
Hepsi de dul.
İnsanlar her şeye kavgalı.
Herkes davacı ve davalı.
Çekilmezler velhasıl.
Sen nasıl bir şehirsin be.
Kahrolası İstanbul.
Herkesi u/yutmuşsun.
Ey vefasız yar.
Sen bile beni unutmuşsun.
Kıyamet kopsun da.
Bende kurtulayım.
Sen de kurtul.

Şiirde Nedir?

Velhasıl (Bağlaç. ha hecesi uzun okunur. Arapça) Sözün kısası, kısacası.