Kıyamet Kopar Şiiri - Ziya Kara

Ne siz sorun, ne de ben söyleyeyim
Neden böyle üzgün, benim bu halim
Yer yüzü, gök yüzü, fark etmiyor ki;
Tutunamıyorum, boşluklardayım.

Suçlanacak biri varsa, o, benim
Ben dünyaya uyum sağlayamadım
Sevenim olmadı, sevmek de yasak
Demek ki; ağlamak, benim kaderim.

Hayat daha farklı olabilirdi
Ama ben, her şeye mahkum edildim.
Dünyayı alt üst etsem de boşuna
Gönlüm yarı açık ceza evinde.

Her şey olacağına varacaksa
Ha bir eksik, ha bir fazla benimle
Arayanım soranım yok, yalnızım
Yaşıyor, yaşamıyorum, kime ne?

Hepimizin sonu belli değil mi?
Ay'a, güneş'e çıksam ne değişir
Yıldızları tutup, yere indirsem
Bir şey olmaz, ancak kıyamet kopar