Kıyamet-i Ay Şiiri - Salih Nurettin Çevik

Kıyamet-i Ay

Gökyüzü sessiz ve karanlık
Yıldızlar somurtkan
Ruhumda bir hüzün gözümde yaş
Odam sessiz duvarlar yaslı
Dışarıda rüzgâr
Ürperir yüreğim
Ay geceme ışık olmuyor
Yakıyor genzimi zifiri sancı!
N e d e n …

Her taraf karanlık
Gecede yas var
Uykularında insanlar son rüyalarında
Çılgın bir uğultu yükselir karanlığa
Yer sarsılır, gök sarsılır
Şaşkınlık, korku, gözlerinde çocukların
Ya sevdiklerim nerede
Ay geceme ışık olmuyor
Dağlıyor gönlümü hüzün!
N e d e n …

Saatler geceyi deler de deler
Çığlıklar dağılır damarlarına şehrin
Bir kıyamet, bir kıyamet ki!
Günahlarım sevaplarım seyirde…
Çaresiz arz ve gök
Ağlar bütün insanlık
Yakarışta saf yürekler
Duaya açılmış eller
Sokaklar yatağım
Geceler gündüzüm
Çığlıklar kâbusum
Yüreğimde acı
Ya sevdiklerim nerede
Ay geceme ışık olmuyor
Kamçılıyor yaralarımı hayat!
N e d e n…