Kıyametten söz edilince gülenleri
kahkaha atanları gördüm
Sanki hayal dünyasıydı yaşadıkları
fantazi bir yaşam
Onlar hayal dünyasında yaşayadursun derken
kıyamet kopacaktır bir gün
Kıyamet kopunca insanlar
yıldızlar ve dünya şaşkınlaşacaktır elbet
Yıldızlardır ışık saçan dünyaya
kıyamet günü ışıklar sönerse
gök kubbe yarılırsa
dağlar ufalanıp toz olur savrulursa
Her şey şaşkınlaşacak elbet kulakları sağır eden ses geldiğinde
İnsanlar o gün kaçacak
annesinden
babasından
eşinden
çocuklarından
Ve yeniden diriliş beklentisi olsa da nafile?
Kim diriltecek insanları kim hayata döndürecek?
Kim mi?
İnsanları ilk kez yaratan o Yüce Varlık diriltecektir
Ama ne zaman?
Elbette çok yakındır
Ah o insanlar eline, beline ve diline sahip olsalardı
Belki kıldan ince, kılıçtan keskin yoldan geçebilirlerdi
Kayıt Tarihi : 3.7.2014 08:10:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!