Kıyamet Şiiri - Cemaleddin Özmen

umutlar paslanır,nokta nokta her geçen günün içinde,
göğe uzanan eller kararır,yavaş yavaş kadehler dibinde.

akıl kendi ile konuşmaya başlar zaman zaman içinde,
yaşanılan her dakika hesap sorar dirhem dirhem biçiminde.

tek tek kırılacaktır,tabiatın içinde kelimeler
göz bebeklerinin önüne serilecektir,afiş afiş deliller.

güneştir kara suyun önünde damla damla eriyen,
mumun dibinde olmayan ışıktır ay,adım adım sürünen.

et tırnağını,bulut yağmurunu, akıl dahi kendini unutacak,
dimdik duranın yüzüne ayet ayet kur'an yazılacak,

göz gözü görmez,toz dumana kardeş oldu.
her alından üçer beşer hadise hikmetini buldu.

her yer açık insanlar koşar adım yerinde kaldı.
her yüreğin içinde mutlak bir pişmanlık vardı.

her annenin kalbi ayağının ucuna düştü.
her ayağın altında,her kalbe yeniden cennet düştü.

ölüm ne güzelmiş diyen, önceden ölenler oldu.
ölümden sonra dirilmekte varmış diyen,perişan oldu.