Kıyamet! Şiiri - Aynur Yazıcı

Çiçekler bugün açmadı
Bütün ağaçlar mahremiyette
Çıplak kaldı yapraksız
Dallarında yok bir tane bile kuş
Bekler onlar da vaat gününü
Bütün benizler solmuş
Cesetler toprağı öpüyor bir bir
Ruhlar bulutları
Söz yok, ne bir kelime
Sessizlik dinliyor sessizliği
Karanlığın içinde karanlık var
Gözlerimin içinde
Avuçlarda kayıyor yavaşça okyanuslar
Dağlar hazır bulut olmaya
Güneş son nefeste son son
Zuhal ölmüş çoktan
Yağmur yağmak ister, yağamaz
Bebek doğmak ister arasata
Rüyadan uyan, yine rüya
Sonra yine, belki de gerçek
Kolsuz kaldı bedenler
Kollar elsiz, eller çölsüz
Gökte balık uçar
Gölde yüzer kuşlar
İniş olur bütün yokuşlar
Sözler tükenir o gün
Bütün yüzler
On sekizinci ayın otuz dördü
Saat yirmi yedi yetmiş beş
Doğmak istemez güneş
Seneler göze gelir
Akmaz bir an bile
Eller o an gelir dile
Ağızlarda var mühür
Ayaklar şehadete yürür.
O gün vaat günü
Karışmış bugünü, yarını
Dünü...

22.10.1998-Bursa