Kıyamet Şiiri - Bahar Baydan

KIYAMET

Kıyamet gözlerinde kopar gönlün kıyama durunca
Tutunur kalır aklım kirpiklerinin ucunda
Sonra oturup dudağının ıssız kenarına
Görürüm gülüşüne sakladığın cenneti burcunda
Seyrederim âlemlerin yer’yüzü’ndeki timsalini
Duyarım ve hissederim hiç’li hiç’li
"Çık "diye bir ses yükselir kuyunun dibinden
Çıkarırsın kendini "kendi’liğinden
Ben de beni bulurum belki de ,
Bir çerah yakıp düştüğüm yerden
Aşka atılmış tohumduk sen ve ben
Ve biz bizi bulduk karanlığın içinden