Kıyamet Şiiri - Aziz Çınar

Kıyamet başlar Sur'u üflemesiyle İsrafil'in
Günahı çok en son işlediğin fiilin
Kimse yok yanında,hesabı verecek kendin
Görmezmisin kıyamet kopuyor,batıyor senin güneşin....

Etrafı bir rüzgardır saracak
Kimse farkında değil,dağlar düm düz olacak.
Müminlerin kalbi imanla dolacak.
Kafirlerin hali acı,Deccal'in peşine takılacak....

Gökten iner sonra İsa peygamber,
İnsanoğlunun hayatı ölümle sona erer.
Sonra dirileceğimiz yer,toplandığımız mahşer,
Sırat köprüsünden anca Ehl-i Müslimler geçer.

Yüce Allah'ın kurulur adalet terazisi,
Burda belli olur amellerin en kıymetlisi.
Kimini kurtarır Peygamber'in şefaat etmesi,
Kimini utandıracak açılan amel defteri....

Yalvaracaksın Allah'a bir şans daha diye
Bunlar düşünmezdin,haramları indirirken mideye
Hiç bu kadar iman dolmamıştı kalbine...
Kendinden bile utanacak,çekilecek bir köşeye...

Burda cennet cehennem iki kapı var.
Cennet kapısını yaptığın iyilikler aralar.
Kötü ağırsa terazide Sıratta ayağın kayar.
Düşünce cehenneme etrafını kızgın bir ateş sarar...

Kalk artık bunların hepsi bir rüya...
Ben uyardım,uyma bir daha şeytana.
Fırsat buldukça Allah'ına yalvarsana...
Sonra bunlar gelmesin ki başına...