Kıyamet Şiiri - Murat Uyav

Bir hal ki ne varsa yakıp yıktı,
Dön dediler, istesem de dönemem ki.
Suretim insan bir kere, derler ki maymunluk et,
Cümle alem bir olsa, beni, benlikten sökemem ki.

Göz görmüş ki, bir kızıl afeti,
Kıyamet bu kopan, geriye dönemem ki,
Ayan beyan kurulunca mizan, derler ki tövbe et,
Hesabım kitabım görülmüş, ben tövbe edemem ki.

Başımı aldılar, enkazım düştü toprağa,
Ruhum uçtu, bedene de lafım geçmez ki,
Sen beni ne cehennemde ara, ne cennette bir bahçede,
Elsiz dilsiz gittim ki bir güzele, gel desen de gelemem ki.