Kıyamet Şiiri - Gönül Demir Spiker

Neydi Kıyamet? ? ?
Nefesimizin hapsolduğu havanın bitmesi,
Gökyüzünün yere inmesi...
Bütün canlıların aynı anda ölmesi!

Hangisi daha kötü ki? ? ?
Birileri başka diyarlarda ölümü kucaklarken
Birilerimizin sefa sürmesi...
Belki de vicdan azabıdır kıyamet.

Ya da kalbini unutmak
Bir kalbimiz olduğunu hatırlayamamak...
Sahi nerede benim kalbim? ? ?
Sende kaldı buna eminim...

Belki ormandaki gündü
Belki terkettiğin gün.
Ya da hakaretlerine ağladığım gün...
Veya ilk öptüğün..

Sonuçta seni tanımak
Benim kıyametimin koptuğu gün...
Aradan yıllar geçti
Gönül dinginleşti.

Masalların yalan olduğunu öğrendi.
Beyaz atlı prens yoktu.
Sevilmek koca bir tiyatroydu.
Kıyametinin gerçekliğini kabul ediyordu.

İşte şimdi senin kıyametin kopuyordu.
Onca yılın ardına esmer prens
Kendine yol yapıyordu.
Yıkıldı yolunu bekleyen şehrin köprüleri
Göremiyordu...
Az kaldı, sabret.
Sen bana doğru geri dönerken,
Kıyametin de seni takip edecek.