Kıyamet Şiiri - Muhammed Emin Sayıner

KIYAMET
Bu durgunlukta ne?
Sessiz,susmuş gökler
Donmuş,taş kesilmiş dalgalar
Bu hüzün de ne?
Çehreler asık
Herkes aynı şeyleri tekrar ediyor
Dehşetle,korkuyla açılmış gözler
Sırtlanmış omuzlarında kefenleri
Bu acizlikte neyin nesi?
Kıyamete benzer...

Gözler önüne serilmiş
Apaçık ömrün devirleri
Bütün şiddetiyle haykırıyor günahlar!
Beller bükülmüş
Gözler umut kapısı bekler
Ne kadar da yazık
Kimseler bilmez
Bir tek mevla’nın gücü yeter...