Kıyamet Şiiri - Nedim Saatcioğlu

Ben ben ben diyorsun küçük dağlara
Bedenin Haliki kendin sanırsın
Bir Cuma gününde bir Ramazan’da
Dünyanın Maliki kimmiş anlarsın

İpekten yumuşak bir rüzgâr eser
İsrafil emirle o Sur’a üfler
Yaşayan kim varsa kendinden geçer
Dünyanın Maliki kimmiş anlarsın

Yıldızlar kararıp dökülür bir gün
İliğin kemikten sökülür bir gün
Denizler kaynayıp köpürür bir gün
Dünyanın Maliki kimmiş anlarsın

Yorulur akan kan hücreler ölür
Damarın içinde damar büzülür
Bir öğlen vaktinde güneş dürülür
Dünyanın Maliki kimmiş anlarsın

Dünyayı boşlukta tutan irade
Dildeki cümleler etmez ifade
Gün gelir edince ruhu iade
Dünyanın Maliki kimmiş anlarsın

Soluğun kesilir can potasında
Arafat yolunda hak rotasında
Beklersin Berzah’ın tam ortasında
Dünyanın Maliki kimmiş anlarsın

Ne krallık kalır ne saltanatın
Ne dünyalık kalır ne teminatın
Sebebi varlığı bu kâinatın
Dünyanın Maliki kimmiş anlarsın

Güneşin doğudan battığı o gün
Günahın sevabı sattığı o gün
Ruhunun ölümü tattığı o gün
Dünyanın Maliki kimmiş anlarsın